
Tranen... enkel nog maar tranen... ons lieve meisje is niet meer...



Je was een paar weken niet goed, geen eetlust, misselijk, beetje slapjes
we dachten eerst dat het kwam door jarenlang op onstekingsremmers met cortisone te staan voor je spondylose en een hernia
een andere keuze hadden we toen niet, je kon niet meer op je pootjes staan en had erge pijn
maar door die wonderpillen heb je nog drie mooie extra jaren gehad
je fleurde weer helemaal op, je kon weer genieten van het leven, gaan wandelen, spelen, onnozel doen en andere honden wegjagen
maar nu ging het helaas bergaf,
je lever en nierwaarden waren goed, je hart en je longen ook
we hoopten dus dat het maar een tijdelijk dipje was,
maar de pilletjes hielpen nauwelijks of niet
je kreeg er hoge koorts bij die niet wegging, buikkrampen, diarree
je wou nog wel, maar je had er de fut niet meer voor
vandaag gingen voor alle zekerheid voor een echo
en daar kregen we heel slecht nieuws...
milttumor, een lymfosarcoom, het rottige "K" woord
eventueel zouden we het met cortisone en andere pilletjes nog eventjes verder kunnen rekken
een kleine opflakkering, slechts enkele weken, meer niet,
met het risico op een inwendige bloeding
... je hebt een prachtleven gehad
je verdiende ook een waardig afscheid
vanmiddag ben je rustig in mijn armen ingeslapen
... wat ga ik je missen meisje

goeie reis mijn lieve muizemie... het ga je goed daarginds
speel daar maar weer volop met je tennisbal, dat deed je zo graag...


